کشورهای مختلف چگونه میراث کرونا را حفظ می نمایند؟

به گزارش وبلاگ کاتالوگ، هر یک با زبان خودشان به گونه ای از مردم شهر یا کشورشان می خواهند تا تجربه های خود را ثبت نمایند؛ کتابخانه های عظیم و کوچک دنیا روزهای کرونایی را برهه ای مهم در تاریخ می دانند و از عموم مردم می خواهند داده ها و تجربه های خود را از این دوران برای پژوهش های آینده در اختیار آنان قرار دهند.

کشورهای مختلف چگونه میراث کرونا را حفظ می نمایند؟

به گزارش وبلاگ کاتالوگ، حتما شما هم تا کنون فیلمی از یک رخداد تاریخی دیده اید یا کتابی را که به روایت دوره ای از تاریخ پرداخته است، خوانده اید. معمولا آن چه به هنرمندان، نویسندگان و ... در فراوری چنین آثاری یاری می نماید، داده ها و اطلاعاتی است که از آن دوره به ثبت رسیده است.

البته این روزها اهمیت ثبت داده ها از رخدادها فراتر از آثار هنری و ادبی رفته است، کمااین که گفته می گردد پژوهشگران ایرانی توانسته اند با استفاده از ذخیره توییت های عمومی ای که در آن ها درباره داروها گفته شده است، دیتاست مناسبی برای فراوری داروها تهیه نمایند. علاوه بر موضوعات پزشکی، امروزه حفظ و ذخیره داده ها و فراوری اطلاعات و دانش مورد احتیاج از آن ها در جهان از جمله علوم به روز و مورد توجه است که سرمایه گذاری های کلانی برای آن می گردد، چیزی که از آن در علم به عنوان دیتاساینس و دیتاماینینگ یاد می گردد و می توان در تاریخ و ادبیات آن را به گونه ای مستندنگاری یا ثبت تاریخ شفاهی دانست.

شیوع ویروس کرونا نیز در جهان به عنوان یکی از مهم ترین رخدادهای تاریخی در این زمینه بسیار مورد توجه بوده است. داده های عمومی مردم از روزهای کرونایی هر روز ثبت و ضبط می گردد؛ از یک سو توسط نهادی مثل کتابخانه ها و از طرف دیگر توسط دانشمندان علم داده؛ برای مثال zenodo.org در 31 مارس 2020 یک دیتاست 3.5 گیگابایتی را از توییت های کووید-19 منتشر کرد.

آن چه در این میان بیش از هر چیزی توجه را به خود جلب می نماید، این میزان از توجه به داده های عمومی است و نه قشری خاص. درحالی که از مدت ها قبل فراخوان های گوناگونی توسط کتابخانه های مختلف جهان مبنی بر ثبت و ارسال خاطره های عموم مردم از رویدادهای کرونایی منتشر شد، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران در روز دوشنبه (بیست و یکم مهرماه) شیوه نامه ثبت تجربه های کرونایی فرهیختگان را بیان کرد که بر مبنای آن، در مصاحبه هایی تقریبا 20 تا 60 دقیقه ای براساس شیوه نامه مصاحبه های تاریخ شفاهی، تجربه های فرهیختگان مستند می گردد. به نظر می آید کتابخانه ملی برخلاف رویکرد اغلب کتابخانه های جهان به دریافت اطلاعات از خواص بسنده نموده است. اما آیا تنها مصاحبه با خواص می تواند معیار ثبت تاریخ برای آینده و حتی حال باشد؟

در این جا بعضی از تجربیات دیگر کتابخانه های جهان در ثبت داده ها و اطلاعات از دوران کرونا را آنالیز می کنیم.

پروژه خاطرات کرونایی در کتابخانه نیویورک

چندی پیش کتابخانه عمومی شهر نیویورک در پروژه ای از مردم خواست تا خاطرات خود از همه گیری کرونا را برای حفظ، نگهداری و تحقیقات آینده برای این کتابخانه ارسال نمایند. این کتابخانه که از عظیم ترین کتابخانه های جهان است و در سال 1895 میلادی تأسیس شده ، در توضیحی درباره پروژه خاطرات همه گیری (Pandemic Diaries Project) نوشته است: کتابخانه عمومی نیویورک همواره متعهد به حفظ و در دسترس قرار دادن داستان هایی است که تاریخ ما را شکل می دهد تا مردم امروز و نسل بعدی پژوهشگران، دانشجویان و آفرینندگان بتوانند جهانی ما و یکدیگر را بهتر درک نمایند. ما در حال حاضر یک لحظه موثر در تاریخ خود را تجربه می کنیم و می خواهیم داستان شما را بشنویم و حفظ کنیم.

پروژه خاطرات همه گیری (Pandemic Diaries Project) از شما دعوت می نماید که به وسیله فرم آنلاین، صوت ضبط شده خودتان یا عزیزتان را که داستان های شخصی شان در خصوص زندگی در میان همه گیری کووید-19 را تعریف می نمایند، ارسال کنید. این خاطرات صوتی در کتابخانه عمومی نیویورک، از کتابخانه های تحقیقاتی مشهور جهان ساختمان Stephen A. Schwarzman، مرکز Schomburg، و کتابخانه عمومی هنرهای نمایشی نیویورک حفظ شده و در دسترس پژوهشگران آینده، روزنامه نگاران، دانشجویان و عموم مردم قرار می گیرد.

پروژه خاطرات همه گیری (Pandemic Diaries Project) به دنبال بازتاب تمام موضوعات است؛ از جمله: خانواده ها، والدین، آموزش و پرورش، موسسه های فرهنگی، تجارت و کار، زندگی در قرنطینه، هنر و ادبیات، سازمان های اجتماعی، رکود مالی، مراقبت های بهداشتی، بیمارستان ها، یاری متقابل، اعتراض ها به بی عدالتی نژادی و ... .

شما بخش قابل دسترسی از سوابق تاریخی خواهید بود

همچنین کتابخانه های دانشگاه ویلیام و مری (که پس از دانشگاه هاروارد قدیمی ترین دانشگاه ایالات متحده آمریکا است) در فراخوانی با عنوان مستندسازی زندگی در طی کووید-19 از مردم ویلیامزبرگ و اعضای خود خواسته است تا خاطرات خود را از این دوران در اختیار آنان قرار دهند.

در فراخوان این پروژه آمده است: در همین حال که همه ما با واقعیت های جدید تحمیل شده با کووید-19 سازگاری پیدا می کنیم، کتابخانه های ویلیام و مری از همه اعضا و جامعه عظیم ویلیامزبرگ دعوت می نمایند تا صدای خود را به کلکسیون ویژه اضافه نمایند. ما از ارسال انواع بازتاب های شخصی برای افزودن به بایگانی فیزیکی و دیجیتالی در مرکز تحقیقات کلکسیون های ویژه کتابخانه Swem استقبال می کنیم.

تجربه شما فقط همین است - شما - و نحوه ضبط آن به خود شما بستگی دارد! با خیال راحت خاطرات خود را به هر روشی که انتخاب می کنید ثبت کنید و هر بخشی از تجربه خود را به اشتراک بگذارید. ایده ها شامل موارد زیر است: نثر، شعر، نقاشی، عکس، صوتی/ تصویری و ... .

خاطرات شما مهم است و تجربیات شما قسمت مهمی از تاریخ مشترک ما هستند. به عنوان بخشی از سوابق محفوظ در کلکسیون ویژه، مطالب شما بخش قابل دسترسی از سوابق تاریخی خواهد بود و به تحقیقات برای سال های آینده یاری می نماید.

پروژه حافظه کووید-19 وسترویل

کتابخانه عمومی وسترویل نیز در فراخوانی به مردم می گوید با به اشتراک گذاشتن تجربه خود از همه گیری کووید-19، این لحظه بی نظیر از تاریخ را برای نسل های آینده ثبت کنید.

مسئولان این کتابخانه نوشته اند: مرکز تاریخی و موزه وسترویل دسترسی به گذشته را به وسیله مجموعه های تاریخی و تجربیات یادگیری فراهم می نماید تا درک ما از جامعه و صندلی آن در جهان را تعمیق بخشد. هر آن چه در خصوص گذشته می دانیم از سوابق بازمانده افرادی مانند شما حاصل می گردد و مشارکت های شما به نسل های آینده و مورخان یاری می نماید تا همه گیری کووید-19 را درک نمایند.

واکنش وسترویل به همه گیری کووید-19 تا حدودی به همه گیری آنفلوآنزا در سال 1918 شباهت دارد، اما این شبیه چیزی که آمریکایی های امروزی زندگی می نمایند نیست. اگرچه ما هنوز نمی دانیم آن ها چه هستند، اما همه گیری، عواقب طولانی مدتی برای وسترویل، ایالت اوهایو و کشور به دنبال خواهد داشت.

از این که در حفظ میراث کووید-19 برای جامعه وسترویل به ما یاری می کنید متشکریم.

پروژه کتابخانه ملی چین در نبرد با کرونا

سی جی تی ان نیز در آوریل امسال از این که کتابخانه ملی چین بانک حافظه جمعی را برای مستند کردن داستان های شیوع ویروس کرونا راه اندازی نموده خبر داده و گفته بود: کتابخانه ملی چین بانک حافظه جمعی را برای جمع آوری و حفظ موارد و داستان های نبرد چین علیه شیوع ویروس کرونا راه اندازی نموده است.

هدف این پروژه مستندسازی تأثیر همه گیری بر زندگی، احساسات و روابط اجتماعی مردم بیان شده بود. مقالات، تصاویر، صوت، فیلم، منابع چندرسانه ای، نسخه های خطی، نامه ها، عکس ها، نقاشی ها و خوشنویسی های مربوط به نبرد با کووید-19 بعضی از مواردی هستند که این پروژه به دنبال آن ها است.

آن چه گفته شد تنها بخش کوچکی از کوشش کتابخانه های سراسر جهان برای مستندنگاری عمومی است و کتابخانه های دیگری نیز در این مدت اقدام های مشابهی داشته اند.

البته پیش تر داده های عمومی مود توجه بعضی از کتابخانه های جهان بوده است؛ برای مثال با هدفی مشابه، کتابخانه کنگره آمریکا نیز از سال 2010 بایگانی توییت های همه کاربران توییتر را شروع کرد. این کتابخانه از هر توییتی که از هر کاربر عمومی منتشر شد، یک نسخه در آرشیو خود نگه داشت. البته در سال 2017 اعلام شد که بایگانی تمام توییت ها به این روش امکان پذیر نیست و از آن پس توییت ها گزینشی آرشیو شدند.

یونسکو چندی پیش با تاکید بر حمایت میراث مستند در همه گیری کووید-19 گفته بود که میراث مستند، منبع مهمی برای ارائه اطلاعات باکیفیت و دیدگاه تاریخی در خصوص چگونگی رسیدگی به موارد اضطراری بهداشت جهانی در گذشته است. یونسکو همچنین اعلام نموده بود که به وسیله برنامه حافظه جهانی (MoW)، آماده پشتیبانی همه کشورها و موسسات عضو است که مایل به حفظ سوابق رسمی مربوط به کووید-19 در خصوص حفظ و دسترسی به میراث مستند هستند.

یونسکو همچین گفته بود که آن ها با ابتکاراتی از توانایی علمی، آموزشی و هنری میراث مستند برای کنترل بیماری همه گیر استفاده می نمایند.

با این حال پس از گذشت حدود هشت ماه از شیوع ویروس کرونا در ایران هنوز اقدامی در جهت حفظ داده ها و مستندات عمومی مردم با مشارکت جمعی انجام نشده است. انتظار می رود کتابخانه ها در این امر همانند سراسر جهان توجه بیشتری نسبت به حفظ میراث مستند عمومی در این دوران داشته باشند.

منبع: خبرگزاری ایسنا

به "کشورهای مختلف چگونه میراث کرونا را حفظ می نمایند؟" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "کشورهای مختلف چگونه میراث کرونا را حفظ می نمایند؟"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید