گزارشگر های فوتبال ایران و نقاط قوت و ضعفشان

به گزارش وبلاگ کاتالوگ، روزنامه هفت صبح - احمد رنجبر: صورت مسئله روشن است: دست تلویزیون از گزارشگران تراز اول و محبوب خالی است و نسل تازه نتوانسته اند جای خود را باز کنند. فارغ از نقد های تکراری در پرونده امروز درباره امتیازها، نقاط ضعف و موقعیت کنونی شان نوشته ایم.

گزارشگر های فوتبال ایران و نقاط قوت و ضعفشان

تلویزیون در چند نوبت برای تربیت گزارشگر فوتبال دورخیز کرد. نمونه شاخص آن مسابقه آقای گزارشگر است که از قضا چندین استعداد هم معرفی شد و حالا در تلویزیون مشغول به فعالیت هستند. این تلاش، اما در ادامه متوقف ماند؛ هرچند گزارشگر های معرفی شده هم نتوانسته اند صاحب شناسنامه شوند. در این میان فرشاد محمدی بیش از دیگران گزارش می کند و عباس قانع تبدیل به چهره ای شناخته شده تر شده است.

آنچه عیان است اینکه تلویزیون گزارشگر تراز اول ندارد. حتی اگر فرض کنیم عادل فردوسی پور به عرصه گزارشگری بازگردد باز هم اصل ضعف باقی است. باور کنید مزدک میرزایی می ماند هم مسئله ای حل نمی شد! واکنش های این چند روز نشان داده که کسی از رفتن احتمالی علیرضا علیفر ناراحت نمی گردد!

می دانیم گوش تان از این حرف ها پر است؛ پرونده امروز هم بر اساس غرونق بنا نشده بلکه پایه آن بررسی ویژگی های 10 گزارشگر است. درباره مزدک هم نوشته ایم تا عیار او نیز مشخص گردد. چند گزارشگر دیگر هم هستند مثل محسن ابوفاضلی و خود شهاب قاسمی که بیشتر به اجرای شب های فوتبالی مشغول است. درباره ابوفاضلی همین قدر اشاره کافی است که معمولی گزارش می کند و برای مطرح شدن به یک اتفاق خاص نیاز دارد...

عادل فردوسی پور

موقعیت کنونی:

سال پیش دچار چالش شد و پرونده نود خاتمه پیدا کرد. علاوه بر آن گزارشگری هم نکرده است تا اینکه از چند هفته پیش صدای او در فوتبال 120 شنیده می گردد. این برنامه را فردوسی پور تهیه می کند که پیش از شروع سری جدید آن شایعه ای مبنی بر اجرا توسط خود او به گوش رسید. فعلاً همه تمرکز فردوسی پور بر فوتبال 120 است و به همین خاطر تعداد نریشن هایش هم بیش از فصل های قبل است.

امتیاز گزارشگری:

درباره فردوسی پور یک نظر واحد وجود دارد که او بهترین گزارشگر حال حاضر کشور ما است. عادل فردوسی پور زمانی که هنوز این همه ابزار برای کسب اطلاعات فوتبالی وجود نداشت، با آمار و ارقام و نکات اختصاصی پشت میکروفن می نشست. امتیاز مهم دیگر عادل، صمیمیتی است که به واسطه سبک گزارشگری اش ایجاد کرده. او موقع گزارش، حس خود از کسالت یا حرارت بازی را بیان می کند و این گونه کنار بیننده قرار می گیرد.

فردوسی پور بیننده را وارد گزارش می کند و مثلا به جای گفتن خطا به نظر می رسید او را خطاب قرار می دهد: خطا نبود؟ مشخصه مهم دیگر گزارش های او اصطلاحات منحصربه فردی است که برخی از آن ها وارد ادبیات گفتاری شده اند: چه می کنه این بازیکن؟ چقدر خوبیم ما، جونم بیرانوند و ... دیگر ویژگی فردوسی پور پایبند نبودن به کلمات کلیشه ای در گزارش هاست و موقع به ثمر رسیدن گل ها سعی می کند از اصطلاحات رایج مثل توی دروازه استفاده نکند. امتیاز بزرگ دیگر او تلفظ صحیح اسم بازیکن ها است. فردوسی پور در اجرا هم با دوربین راحت است. از تپق نمی ترسد و با شوخی و خنده اتفاقات را مدیریت می کند.

پاشنه آشیل گزارشگری:

گاهی شوخی های او نمی گرفت.

نظر مردم:

بیشتر نظر ها مثبت است و به این اشاره دارد که فردوسی پور همیشه خوب بوده. در این میان معدودی کامنت انتقادی به چشم می خورد، اما حالا اشاره غالب به جای خالی او در گزارشگری است.

جواد خیابانی

موقعیت کنونی:

در حال حاضر پرکارترین گزارشگر تلویزیون است. جواد خیابانی در فصل جدید چهار مسابقه داخلی و خارجی در شبکه ورزش و سه را گزارش کرده و فعلا رکورد تعداد گزارشگری دست اوست. چندی پیش مصاحبه ای کرد و گفت عادل فردوسی پور به تلویزیون برمی گردد تا این گونه ریش سفیدی خود را یادآور گردد.

امتیاز گزارشگری:

جواد خیابانی تلاش کرده به روز باشد و جانماند. برای همین در حین گزارش های داخلی و خارجی اطلاعات مفیدی به بیننده ها می دهد. صدای جواد خیابانی منحصربه فرد است و البته نوستالژیک. این امتیازی است که به خاطر فعالیت طولانی خیابانی در کار گزارشگری به دست آمده. خیابانی سعی کرده با بیننده راحت باشد و خیلی ها باور دارند، این صمیمیت در گزارش های او وجود دارد.

پاشنه آشیل گزارشگری

: جواد خیابانی گاهی سراغ جملات عجیب و غریب می رود و برای بیان حس واقعی اش اصطلاحات غیر قابل درکی ابداع می کند. او به خاطر برخی اشتباهاتی که در تلفظ نام بازیکن ها داشته در مظان است و با بیان جمله های شاعرانه (!) بیش از پیش سوژه می گردد... نمی دانیم چرا گاهی حواسش بیش از حد پرت است؛ مثل بازی اول پرسپولیس در لیگ امسال که تا دقیقه 75 نام امیر روستایی را نمی دانست! نکته دیگر اینکه خیابانی اگر فوتبال ها را تحلیل نکند و فقط به گزارش بپردازد بهتر است.

نظر مردم:

جواد خیابانی هر مسابقه ای را گزارش کند بلافاصله واکنش بیننده ها را به همراه دارند. گویا باید بعد از هر بازی هر طور شده از خیابانی یک سوتی گرفته گردد. با این حال هنوز خیلی ها به او علاقه دارند: ایشون صدای فوق العاده ای دارند. به خاطر این صدای نابشون هم که شده نباید کنار گذاشته بشن. حالا دوتا بازیکن رو جابه جا گفت مگه آسمون زمین اومد؟! این هم یک کامنت منفی: خیابانی کارش رو بلد نیست، اطلاعاتش کمه و شناختش از فوتبال ایران ضعیف و از فوتبال جهان افتضاح

مزدک میرزایی

موقعیت کنونی:

در تصمیمی غیرمترقبه و غافلگیر کننده از ایران رفت و حالا قرار است با شبکه تلویزیونی اینترنشنال همکاری کند. مزدک میرزایی به طور رسمی درباره این تصمیم صحبت نکرده. او متهم بود که بخشی از آرشیو صداوسیما را با خود برده ...

امتیاز گزارشگری:

اطلاعات خوبی درباره هر بازی و بازیکن ها دارد و به موقع آن ها را خرج می کند. مهم تر اینکه تحلیل هایش به اندازه است و اصولی. این یعنی مزدک میرزایی دانش فوتبالی دارد و صاحب تحلیل است. موقع گزارش حواسش هست که هیجان را به خوبی منتقل کند و صحنه های حساس را از دست ندهد. او غالباً نام بازیکنان را به درستی تلفظ می کند.

پاشنه آشیل گزارشگری:

مزدک تا وقتی جدی است، کارش خوب پیش می رود، اما هر وقت خواسته شوخی کند یا جمله ای خارج از چارچوب به کار ببرد، نتیجه ای عکس گرفته و باعث سوءتفاهم شده! نمونه اش موقع گزارش مسابقه چلسی و منچسترسیتی که گفته بود: خیلی بازیکن کثیفیه این کاستا! میرزایی برای اعلام گل گرفتار کلیشه است: دروازه باز میشه، گل و توی دروازه. در عوض اگر او این جمله ها را فاکتور بگیرد و یکراست سراغ جمله هایی که بعد از گل می گوید برود، از دام کلیشه نجات پیدا می کند.

نظر مردم:

آنچه مرور می کنیم مربوط به قبل است و خب حالا جنس کامنت ها درباره اش متفاوت شده. یکی از آن ها را مرور می کنیم؛ زمانی که نود پخش می شد و او نریشن سوال پیامکی را می خواند: یه زمان مهم ترین رقیب عادل بود، اما توی سال های اخیر چنان افتی کرده که جایگاه سابقش را به احمدی داد و الان حتی از علیفر هم پایین تر رسیده. دیگری، اما گفته: مزدک میرزایی بدون شک برترین گزارشگر حال حاضر فوتبال ماست. روی مخ طرفدارای هیچ تیمی نیست. این نظر هم جالب است: فردوسی پور اگه تیکه سنگین و غیر منصفانه هم بندازه لااقل بامزه است، اما مزدک خیلی بی نمک فقط میشوره بازیکنارو. فکر می کنه هرچی بی رحمانه تر گزارش کنه باحال تره!

پیمان یوسفی

موقعیت کنونی:

بعد از درگذشت بهرام شفیع، برنامه قدیمی ورزش و مردم به او رسید. او در این برنامه پیروز تر از برنامه های پیش ظاهر شده و مهم تر اینکه حاشیه پر رنگ نداشته است. پیمان یوسفی سعی می کند با دوربین راحت باشد و همان اصطلاحاتی که در گزارشگری به کار می برد حین اجرا استفاده کند، لبخند را چاشنی گفته هایش می کند تا ارتباطش با مخاطب صمیمی تر گردد. با این حال منتقدانی سرسخت دارد که نه گزارشش را می پسندند نه اجرایش را.

امتیاز گزارشگری:

اینکه پیمان یوسفی سعی می کند اصطلاحات خاص خود را داشته باشد یک امتیاز مثبت است. تن صدای خوبی هم دارد.

پاشنه آشیل گزارشگری:

برخورداری از اصطلاح خاص خوب است، اما لزوماً نه هر اصطلاحی. یوسفی از ترکیبات عربی زیاد استفاده می کند و مدت ها است واژه تازه ای به این جمع اضافه نکردہ: قس علیهذا، من حیث المجموع، لطایف الحیل، ضرس قاطع، کما فی السابق، جبران مافات، علی ایحال و ... از آن طرف، این واژه ها به پیچده تر شدن جملات یوسفی منجر می گردد. او به جای جملات ساده، از جمله های بلند استفاده می کند و برای بیان یک منظور ساده، سراغ سخت ترین شیوه می رود. ضعف دیگر او، عدم قدرت در انتقال هیجان بازی است؛ گاهی مسابقه در اوج هیجان است، اما یوسفی در فضای دیگر سیر می کند. نمونه اش را در گل قیچی برگردان رونالدو شاهد بودیم که موجب انتقاد همه جانبه از یوسفی شد. او اشتباه لپی زیاد دارد؛ چه در بیان کلمات و چه اسامی بازیکن ها.

نظر مردم:

کاربران موقع نظر دادن درباره پیمان یوسفی از اصطلاحات او بهره می برند تا دیدگاه شان به طنز آغشته گردد. یکی از کاربران نوشت: الحق والانصاف تحمل گزارش های ایشون امری صعب و دشواره. کما فی السابق صدا و سیما وقعی به نظرات مردم نمی نهه. نشون به اون نشون که باز هم استادیار یوسفی انتخاب شده... این هم یک نظر مثبت: یکی از بهترین بازی های تاریخ ایران و عراق را از استرالیا گزارش کرده.

محمدرضا احمدی

موقعیت کنونی:

در مقام مجری روی آنتن شبکه سه رکورد دارد و احتمالاً آماده اجرای فصل دوم مسابقه استعدادیابی ستاره ساز می گردد. محمدرضا احمدی جزء مجری-گزارشگرانی است که باید منتظر حضور پررنگ تر او روی آنتن باشیم. به این دلیل که هم توانمند است و هم در میان مدیریت تلویزیون دارای نفوذ.

امتیاز گزارشگری:

محمدرضا احمدی خیلی خوب پیشرفت کرد و حالا به زعم خیلی ها جزء سه گزارشگر برتر است. محمدرضا احمدی صدای خوبی دارد، با بیننده راحت است و جمله هایش را ساده و خودمانی بیان می کند تا منظورش سرراست منتقل گردد. اطلاعات فوتبالی اش به روز است و در تلفظ اسم بازیکن ها پیروز عمل می کند. شاخص ترین امتیاز احمدی، سکوت های اوست. برای مثال می گوییم که او در 15 دقیقه پایانی مسابقه انگلستان و اسلواکی در قالب جام ملت های اروپا با چهار دقیقه و 20 ثانیه سکوت رکوردی جالب از خود به جا گذاشت. او نشان داده که علاقه زیادی به ساکت ماندن در حین گزارش دارد و بیشتر به بیننده اجازه می دهد خودش بازی را تماشا کند و حتی در صحنه های بعضاً حساس صدای استادیوم را بر صدای خودش ترجیح می دهد.

پاشنه آشیل گزارشگری:

میزان شوخی های او در چندسال اخیر زیاد شده، اما به اندازه ای نیست که گزارش هایش را طنازانه کند. احمدی باید دنبال اصطلاحات منحصربه فرد هم باشد و از گفتن بدین شکل روی صحنه آهسته گل ها پرهیز کند. احمدی در چند مورد متهم به طرفداری از تیم های خاص بود... ایراد دیگر احمدی که مسئله ای فرامتن است، عدم حرکت در یک راستا مشخص است. او در هر حوزه ای فعالیت می کند و همین روی کارش تاثیر سوء دارد.

نظر مردم:

برخی به شدت گزارش های احمدی را دوست دارند و برخی نه. یکی گفته: گزارشگر خوبیه و بازی های کسل کننده رو هم با تب و تاب گزارش میکنه. دیگری، اما عقیده دارد بیش از اندازه حرف می زند؟

علیرضا علیفر

موقعیت کنونی:

ابتدای هفته گذشته مرتکب اشتباه هولناک و البته مشکوکی شد. او در حین بازی گزارش مسابقه تیم های رئال مادرید و لوانته بیان نمود سید جلال حسینی بازیکن لوانته است. خیلی زود واکنش ها علیه او شروع شد و کمی بعد روابط عمومی شبکه ورزش از منع او تا اطلاع ثانوی از گزارشگری خبر داد. علیفر هم توضیح داد چرا فریب خورده؛ تهدید به رفتن کرد و در نهایت معلوم شد هنوز تصمیمش برای مهاجرت جدی نیست.

امتیاز گزارشگری:

مدرک مربیگری دارد و این یعنی فوتبال را فراتر از یک گزارشگر صرف، می فهمد.

پاشنه آشیل:

گزارشگری علیرضا علیفر به جای به کارگیری دانش فوتبالی خود، گزارش هایش را محلی برای اظهار نظر کارشناسی می کند. طبعاً اظهارنظر های یک طرفه، روان مخالفان را به هم می ریزد. از آن مهم تر، بیننده می خواهد بازی تماشا کند نه اینکه نظر جناب سرهنگ را بشنود. عیب دیگر علیفر زمانی است که موقعیت حساس مقابل دروازه ایجاد شده، اما او صحبت های قبلی را رها نمی کند. طبعاً ذهن بیننده دوست ندارد در تحلیل های قبلی گیر کند و صحنه حساس را نادیده بگیرد! علیفر تازه بعد از پایان موقعیت است که به صدایش هیجان می بخشد. تووووی دروازه گفتن او نیز کلیشه شده که البته مدتی است لحن را تغییر داده و احتمالاً با فریاد های او کسی از خواب نخواهد پرید! علیفر بعد از توی دروازه گفتن، چگونگی شکل گیری گل را تشریح می کند. با این مقدمه: ببینید جزئیات کار رو. علیرضا علیفر سال هاست در راستای گام بر می دارد که عکس خواسته مخاطب است. نمونه ساده اش توی دروازه گفتن های او که هزاران کامنت اعتراضی درباره آن می توان پیدا کرد. علیفر زیاد صحبت می کند، سکوتش خیلی کم است، به جای گزارش های سر راست سراغ تحلیل های شخصی می رود و ...

نظر مردم:

نظر ها درباره گزارش های علیفر چندان مثبت نیست. او بعد از سال ها فعالیت نتوانسته به محبوبیت دست یابد. برخی، اما دوستش دارند منتها بعد از اتفاق اخیر حجم انتقاد ها شکل فزاینده ای داشته است.

عباس قانع

موقعیت کنونی:

آن طور که خودش می گوید از کودکی به گزارشگری علاقه داشته است. بعد ها با مراکز استان همکاری می کند. با راه افتادن مسابقه آقای گزارشگر، عباس قانع فرصت را غنیمت می شمارد و در این مسابقه شرکت می کند. او در این برنامه صاحب شهرت شد و کمی بعد به جمع گزارشگران تلویزیون اضافه شد. قانع مدتی بعد به شبکه ای اینترنتی رفت و حالا بیش از پیش در تلویزیون صاحب گزارش مسابقات مهم می گردد. شانس بدش این است که آمدن او با رفتن فردوسی پور همزمان شده و برخی می گویند قرار است جای او را بگیرد! قانع در شبکه ورزش برنامه ای والیبالی دارد و یک برنامه هم برای شبکه سلامت اجرا می کند.

امتیاز گزارشگری:

صدای عباس قانع گرم است. او از ته گلو حرف می زند و سعی می کند صدایش مردانه باشد. اطلاعات فوتبالی اش خوب است و در بیان اسم بازیکن ها خیلی گاف نمی دهد. اینکه می خواهد شبیه گزارشگران داخلی نباشد یک امتیاز است و خیلی ها تقلیدش از گزارشگران آمریکای جنوبی را دوست دارند. خیلی ها هم به اصطلاحات غیر متعارف او علاقه دارند؛ مثل استفاده از واژه بومب موقع گل.

پاشنه آشیل گزارشگزی:

عباس قانع از فضای باز اینترنت استفاده کرد و سبک تازه ای از گزارشگری فوتبال را جا انداخت. شیوه گزارشگری او در اینترنت با نقد هایی همراه بود، اما حالا که به تلویزیون آمده نه آن سبک را به طور کامل پی می گیرد و نه صاحب سبک تازه ای شده است. اغراق هایش در گزارشگری یکی از امتیاز های منفی اوست که گاهی باعث می گردد حتی از شبکه سه به خاطر پخش مسابقه تشکر کند؟

نظر مردم:

گزارش او در مسابقه اخیر یوونتوس و ناپولی واکنش های متفاوتی به همراه داشت. خیلی ها این سبک گزارشگری را روی مخ توصیف کردند و برخی معتقدند یک بازی به چنین هیجان هایی نیاز دارد. با این حال عباس قانع برای تبدیل شدن به گزارشگری محبوب باید شیوه های بهتری پیش بگیرد و سراغ سبکی متناسب با اقتضائات تلویزیون برود.

فرشاد محمدی

موقعیت کنونی:

به همه شرکت کننده های دیگر به خاطر اطلاعات، سبک گزارش و شخصیت بزرگ شان احترام می گذارم و می دانم همه آن ها می توانستند جای من باشند. این جمله ای است که 21 فروردین سال 94 فرشاد محمدی مرام به عنوان نفر برگزیده مسابقه آقای گزارشگر به زبان آورد. خیلی طول نکشید تا محمدی به عنوان گزارشگر با تلویزیون همکاری کند. روز های اول سهمش از گزارش ها کم بود، اما به مرور زیاد شد و حالا هم در شبکه سه و هم در شبکه ورزش مشغول فعالیت است. او رشد قابل توجهی داشته و بازی های مهمی به او می رسد.

امتیاز گزارشگری:

فرشاد محمدی همان طور که در مسابقه آقای گزارشگر ثابت کرد، صاحب اطلاعات بالا است. از این منظر می توان به او اعتماد کرد و گزارش هایش را با دقت گوش داد. او موقع گزارش دقیق است و با حواس جمع پشت مانیتور قرار می گیرد. به همین خاطر صحنه ای از دستش در نمی رود. دیگر امتیاز او پرهیز از ورود به زوائد است.

پاشنه آشیل گزارشگری:

نسبت به روز های اول میزان داد و فریاد اغراق آمیزش کمتر شده و حالا هیجان را به موقع به گزارش اش تزریق می کند. فرشاد محمدی باید سکوت ها و مکث هایش را هم بیشتر کند. او هنوز صاحب امضا نشده است در حالی که باید حالا گزارشگری شناخته تر می بود.

نظر مردم:

در سایت طرفداری چند نظر متضاد دیده می گردد. یکی از کاربران که دیدگاهی میانه داشته است نوشته: بیخودی به بازی جو میده، ولی یه ذره هم خوبه بازی های غیر مهم رو زیاد جذاب میکنه. دیگری گفته: صداش خیلی زیاده. دیگر کاربر سایت طرفداری با یک جمله رضایت خود را از عملکرد محمدی نشان داده: خداییش کارش درسته. دیگری هم گفته: تن ها گزارشگری که با شایسته سالاری اومده بالا نه با رانت. تو مسابقات آقای گزارشگر اول شده بود. در مجموع محمدی جزء گزارشگرانی نیست که در کانون نقد های مثبت و یا منفی باشد که خب این هم اتفاق خوبی نیست!

محمد سیانکی

موقعیت کنونی:

در قیاس با سال های قبل پرکارتر شده است. دلیل مشخص این اتفاق غیبت فردوسی پور و مزدک است که باعث شده تلویزیون موقعیت بیشتری در اختیار محمد سیانکی قرار دهد. او هم در شبکه سه و هم در شبکه ورزش گزارش مسابقات داخلی و خارجی را انجام می دهد.

امتیاز گزارشگری:

پیش تر نوشتیم محمد سیانکی به نسبت چندسال پیش پیشرفت چشمگیری داشته که نمود آن را می توان در لحن گزارش هایش دید. سیانکی هیجان بازی را به خوبی منتقل می کند و معمولاً صحنه های حساس از دستش در نمی رود. صدای گرمی دارد که البته گاهی برای تاثیرگذاری بیشتر به نظر می رسد دارد صداسازی می کند. محمد سیانکی طی سال های اخیر سعی کرده اطلاعات خود را کامل تر از پیش کند و با اشراف بیشتر پشت میکروفن قرار گیرد.

پاشنه آشیل گزارشگری:

اگر بخواهیم به طور موردی مثال بزنیم، به گزارش چند هفته پیش اشاره می کنیم که سیانکی هیجان لازم را نداشت. نمی دانیم چرا گاهی لحظه های گل بازی را آرام و معمولی گزارش می کند... او همچین متهم است به هواداری. این نکته ای است که ما هم پیش تر نوشتیم و گفتیم برای گزارش بازی های استقلال در لیگ قهرمانان آسیا، مرزی در هواداری قائل نیست و برای همین در لحظاتی گرفتار اغراق می گردد. ضعف دیگر سیانکی، میزان کم سکوت در حین گزارش است. او اجازه نمی دهد، بیننده برای لحظاتی با صدای استادیوم و فعل و انفعالات مسابقه، خلوت کند. سیانکی می خواهد راوی همه اتفاقات باشد که خب بیننده را خسته می کند.

نظر مردم:

زیاد تلاش کرده، اما هنوز نتوانسته نام خود را به عنوان یک گزارشگر محبوب جا بیندازد. بدتر اینکه همچنان کامنت منفی درباره عملکردش زیاد دیده می گردد. با این حال گزارش های او مورد پسند دسته ای از بیننده ها است که در کامنت ها از صدا و نحوه گزارشش تعریف کرده اند.

علیرضا دهقانی

موقعیت کنونی:

در سایت شبکه ورزش این طور معرفی شده: متولد 1353 در تهران، دارای فعالیت های رسانه ای در فوتبال و به عنوان گزارشگر فوتبال، فوتبال ساحلی و فوتسال با شبکه ورزش سیما همکاری دارد. علیرضا دهقانی هم جزء گزارشگرانی است که در سال های اخیر فرصت در اختیارشان قرار گرفته است. او بیشتر در شبکه ورزش فعالیت دارد.

امتیاز گزارشگری:

علیرضادهقانی صدای دورگه ای دارد که البته از این قابلیت به خوبی بهره نمی برد. او شمرده و آرام گزارش می کند و حواسش هست هیجان ها را به اندازه به بیننده تزریق کند. اطلاعاتش از فوتبال خوب است و معمولا گاف نمی دهد.

پاشنه آشیل گزارشگری:

دهقانی صاحب شناسنامه در گزارشگری نشده است. او کلیشه ای گزارش می کند و هنوز به سبک خاص و منحصربه فرد نرسیده. دهقانی یک حاشیه پررنگ دارد و آن هم به گزارش تیم ملی امید با افغانستان برمی گردد. دهقانی بعد از حاشیه های علیفر گفته بود: حداقل در مورد خودم تجاربی دارم و تذکر شنیده ام. به طور مثال به خاطر اشتباهی که در بازی امید ایران و افغانستان انجام دادم، مدیران شبکه و گروه ورزش تذکر دادند و خواستند چند روزی گزارش نکنم تا آب ها از آسیاب بیفتد! اما تاکنون ندیده ام جریمه نقدی یا برخورد دیگری صورت بگیرد.

نظر مردم:

آنچه در سایت طرفداری دیده ایم، چند نظر معدود است که غالباً هم از دهقانی تمجید کرده اند: از مهم ترین مزیت های آقای دهقانی که 97 درصد گزارشگرای ما باهاش بیگانه هستند به روز بودن و گشت و گذار بسیار در سایت های فوتبالیه. حتی در گزارش ها هم به این اشاره کرده که به سایت های هواداری تیم های بزرگ سر میزنه و از مطالب به روز اونا استفاده میکنه. یک نفر هم منتقد اوست: دهقانی یه جا هایی یه حرفایی میزنه که نباید بزنه! مثل کریس رونالدوی دوست داشتنی! حرفم این نیس که رونالدو دوست داشتنی هست یا نه! حرفم اینه که ممکنه خیلیا واسه این حرف ازش خوششون نیاد!

چقدر خوبیم ما!

تحلیلی بر اصطلاحات گزارشگران در لحظه ای که توپ وارد دروازه می گردد؛ کدام یک عملکرد بهتری دارند؟

حرفی کلیشه ای است که گزارشگران همپای اتفاقات مهیج و دراماتیک فوتبال می توانند لذت تماشا را دو چندان کنند. گوش مان به اندازه چشم مان حساس است و اگر جمله ای ناقص، گاف و یا حرف های عجیب و غریب بشنویم، حظ مان از دیدن مسابقه کم و کم می گردد. در مسابقات مهم این حساسیت ها چند برابر است و البته گزارشگران به این مسئله واقف هستند. برای تکمیل گزارش اصلی که به عیار گزارشگران اختصاص دارد، سراغ عملکرد 8 نفر از آن ها رفته ایم. برای تحلیل عملکرد آن ها یکی از بازی های مهم شان انتخاب شده است. تمرکز بر لحظه هایی است که گل به ثمر رسیده و عین جمله های شان آورده شده. هدف این است تا مشخص گردد در مهم ترین لحظه بازی چه جمله ای به زبان آورده اند. برخی از کلیشه توی دروازه بهره می برند و برخی سراغ نوآوری رفته اند. به اقتضای اهمیت برخی بازی ها، تحلیل عملکرد چند گزارشگر را متناسب با شرایط بازی نوشته ایم. با این حال آنچه مشترک است، بررسی واکنش هر کدام در لحظه ای است که توپ وارد دروازه شده. رکورد نوآوری در اختیار عادل فردوسی پور است که در بزنگاه های مختلف تکیه کلام هایش ورد زبان ها شده.

عادل فردوسی پور

پرسپولیس - السد

گل اول: فردوسی پور با نزدیک شدن بازیکنان حریف به دروازه پرسپولیس کمی صدایش را بالا برد: پدرو، پشت محوطه جریمه... او متوجه وضعیت شده بود و با گفتن خطرناک... خطرناک... این حس را منتقل کرد. فردوسی پور نگفت گل و به جای آن شرایط را این طور توصیف کرد: توپ رو رها کردن و بونجاح دروازه پرسپولیس رو باز می کنه...

گل دوم: وقتی گادوین منشا توپ را سانتر کرد، فردوسی پور صدایش را بالا برد: یه موقعیت و گل، توی دروازه، سیامک نعمتی حساب کار را یک - یک می کنه. یه گل فوق العاده حساس، فوق العاده ارزشمند؛ با یه سر ضرب عالی و دیدنی ضربش رو زد و این جو استادیوم رو به وجد میاره، ضربه سیامک نعمتی، در پست تخصصی خودش حساب را یک - یک می کنه. فردوسی یک جمله بامزه هم به کار برد: جونم بیرانوند... چی گرفت؟! چطوری ژاوی، حالا بعد از چطوری کریس؟!

جواد خیابانی

ایتالیا - اسپانیا

گل اول: حالا ضربه زده میشه و توی دروازه. چه گلی هم می زنه. حالا اینجا بازیکن مادریدی ایسکو و استادیوم سانتیاگو برنابئو در اوج شادمانی قرار می گیره. پرچم های اسپانیا رو می بینید در استادیوم و مربی این تیم رو.

گل دوم: فرصت خوب برای آسانسیو. فرصت خوب. یه ضربه و باز هم توی دروازه. باز هم ایسکو. نتیجه رو دو بر صفر می کنه. حالا مادریدی ها در مادرید غوغا می کنن و پرچم های اسپانیا در استادیوم سانتیاگو برنابئو به اهتزاز در میاد.

گل سوم: گل سوم. تمام. دیگه کار ایتالیا تمام شد واقعاً عالی کار کردن. راموس مثل یه فوروارد مثل یه پاسور واقعاً مثل یه مهاجم پا به توپ کار کرد؛ و کلافگی مربی تیم ملی ایتالیا۔

نکته ها: جواد خیابانی بعد از گل اول و دوم از کلیشه توی دروازه استفاده کرد. پس از سومین گل، اما خرق عادت کرد: گل سوم. تمام. دیگه کار ایتالیا تمام شد.

مزدک میرزایی

پرسپولیس - استقلال

جمله معروف:

یک بازی دراماتیک برای پرویز مظلومی / سانتر های نابود کننده مهدی مهدوی کیا. پرسپولیس که گل تساوی را به ثمر رساند، میرزایی به سیاق همیشه با حالت ممتد گفت: توی دروازه. جمله معروف او بعد از گل دوم پرسپولیس رقم خورد که گفت: یک بازی دراماتیک برای پرویز مظلومی. او چند لحظه پیش برنده بود ... و پرسپولیس که شکست نمی خوره و مصطفی دنیزلی باز هم در دربی شکست نمی خوره... ضعف در دفاع استقلال و سانتر های نابود کننده مهدی مهدوی کیا. بعد از گل سوم هم اینگونه گزارش کرد: این ضربه و توی دروازه، دوباره گل برای پرسپولیس. یک گل استثنایی دیگه بازی رو سه، دو می کنه... یک بازی باور نکردنی شد در این 10 دقیقه پایانی...

عملکرد کلی:

گزارش مزدک میرزایی به جز در لحظه گل دوم و سوم پرسپولیس ویژه نبود و تفاوتی با گزارش های دیگرش نداشت.

پیمان یوسفی

ایران - عراق

اهمیت مسابقه:

تیم ملی کشورمان امید زیادی به قهرمانی داشت. تیم با 9 امتیاز از مرحله گروهی و صدرنشینی راهی مرحله یک چهارم نهایی شده بود. همه چیز برای پیروزی بر عراق آماده به نظر می رسید، اما در ضربات پنالتی مغلوب شدیم.

عملکر

د: این مسابقه سال 93 برگزار شد؛ در دورانی که هنوز یوسفی سرحال گزارش می کرد و پرانرژی بود. او به استرالیا رفته بود و به همین خاطر به خوبی حال و هوای استادیوم را منتقل می کرد. نکته ویژه اینکه پیمان تپق نداشت و جمله هایش را به طور کامل بیان می کرد. واکنش هایش بعد از گل ها هم جالب بود؛ ایران که گل می خورد صدایش را پایین می آورد و چند لحظه ساکت می ماند. وقتی به گل می رسیدیم، فریاد می کشید و جمله های توصیفی مناسبی به کار می برد. معروف ترین اش بعد از گل سوم ایران بیان شد: ایران قصد حذف شدن نداره...

محمدرضا احمدی

پرسپولیس استقلال

جمله معروف:

طارمی هت تریک می کنه یا پاس میده؟ گل سوم {برای طارمی؟ } .. نه چهار تا میشه حالا {پرسپولیس}. این جمله محمدرضا احمدی در شرایطی بیان شد که پرسپولیس در دقیقه 85 سه بر یک از استقلال جلو بود. آبی ها برای جبران جلو کشیده بودند که اسیر ضدحمله شدند. توپ به مهدی طارمی رسید و در حالی که می توانست آن را وارد دروازه کند، ریسک نکرد و به محسن مسلمان پاس داد.

عملکرد کلی:

محمدرضا احمدی در لحظه این گل هیجان زده بود و همان طور که ملاحظه می کنید دو کلمه طارمی و پرسپولیس از کلامش حذف شد، اما طولی نکشید که این جمله به شکل اصلاح شده به خدمت پرسپولیسی ها در کری با استقلالی ها درآمد: هت تریک می کنه یا پاس میده؟ پاس میده. مسابقه پرسپولیس و استقلال برخلاف پیش بینی ها یک بازی ویژه از آب در آمد و این تکیه کلام احمدی هم در یاد ها ماند.

علیرضا علیفر

هلند - بلغارستان

گل اول: باز هم هلند، به درون محوطه جریمه، فرصت مقابل دروازه، توی دروازه، توی دروازه. دقیقه هفت دروازه بلغارستان باز میشه. ببینید جزئیات کار رو و ضربه تمام کننده از پروپر.

گل دوم: به موقعیت یه ضربه و توی دروازه توی دروازه.

گل سوم: (ضربه کاشته) این موقعیت و توی دروازه توی دروازه.

گل چهارم: بلافاصله این طرف. این فرصت و توی دروازه توی دروازه.

نکته ها:

توی دروازه توی دروازه. علاقه مندان فوتبال می دانند علیرضا علیفر جز این دو کلمه چیز دیگری برای اعلام به ثمر رسیدن گل ها ندارد. با صدای بلند این دو کلمه را بیان می کند که دومی کشدارتر است. بعد از آن هم چگونگی شکل گیری گل را تشریح می کند با این مقدمه: ببینید جزئیات کار رو. عیب دیگر او جایی است که لحظه پیش از گل را نادیده می گیرد و به حواشی می پردازد.

عباس قانع

یوونتوس - ناپولی

گل اول: می تونه گل باشه... حالا... و گل و گل.

گل دوم: حالا موقعیت برای گل دوم؛ چرخش عالی؛ خدای من! گونسالو ایگواین توپ رو به سقف دروازه می کوبونه. > گل سوم رو به بیرون حالااااااااااا (3 ثانیه) و گللللللل (5 ثانیه) نابغه فوتبال دروازه رو باز می کنه. رونالدو.

گل سوم: حالا فرصت؛ گل گل گل؛ کاستاس مانولاس. یکی از سه گل خورده جبران شد. یونانی پیش تاخته ناپولی کلین شیت رو برای یوونتوسی ها فعلا از بین برده. چقدر خوب ارسال کردن و این ضربه سر... بمب ...

گل پنجم: حالا موقعیت برای دومیش، خدای من، گل دوم، لوزانو.

گل ششم: فرصت و حالا گل (5 ثانیه) سه - سه مساوی فوتبال ناب سری آ. جویانی دی لورنزو.

گل هفتم: وای خونه خراب شون کرد رفت؛ گل به خودی کولیبالی. یوونتوس 4 ناپولی 3

محمد سیانکی

پرسپولیس - نفت تهران

گل اول: طارمی می تونه گل بزنه در این لحظه از مسابقه و توی دروازه. چهل ثانیه از بازی گذشته بود در نیمه دوم که طارمی قفل دروازه نفت رو باز می کنه.

گل دوم: فرشاد احمدزاده، گل دوم، گل دوم برای پرسپولیس فرشاد احمدزاده با پای غیر تخصصی اش گل میزنه.

گل سوم: طارمی، طارمی با پای چپ میزنه (صدایش بلندتر می گردد) خوب هم میزنه و ثمره اش یه گل دیگه س برای پرسپولیس. میتونه آقای گلی رو یک بار دیگر تکرار کنه مهدی طارمی؟

نکته ها: محمد سیانکی در بازی پرسپولیس و نفت تهران سعی کرد با انرژی گزارش کند و موقع به ثمر رسیدن گل ها جملات غیر کلیشه ای به کار ببرد. برای گل اول توی دروازه را استفاده کرد که اگر نمی کرد، امتیازش بالاتر می رفت. اتفاقاً قبل و بعد از توی دروازه جمله هایی به کار برد که اشاره مستقیم به حال و هوای مسابقه داشت. برای گل دوم و سوم از کلیشه رایج فرار کرد.

منبع: برترین ها

به "گزارشگر های فوتبال ایران و نقاط قوت و ضعفشان" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "گزارشگر های فوتبال ایران و نقاط قوت و ضعفشان"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید