ابرخودرو پرنده عمودپرواز eVTOL با 400 کیلومتر - وبلاگ کاتالوگ

به گزارش وبلاگ کاتالوگ، طرح مفهومی ابرخودرو پرنده عمودپرواز eVTOL با 400 کیلومتر سرعت بر ساعت از سوی شرکت منتشر شده است.

وبلاگ کاتالوگ - شرکت Urban eVTOL رندرهایی از اولین ابرخودرو پرنده عمودپرواز خود با نام لئو را منتشر نموده است که از 16 تراستر عمودی بهره می برد و حداکثر سرعت آن 400 کیلومتر بر ساعت و شعاع حرکتی اش 483 کیلومتر است.

دو شرکت که در زمینه ساخت پیشرانه الکتریکی و طراحی سوپراسپرت تخصص دارند، برای فراوری ابرخودرو پرنده عمودپرواز (eVTOL) سه سرنشینه بسیار زیبا باهم همکاری و ادعا نموده اند حداکثر سرعت این خودرو پرنده 400 کیلومتر بر ساعت و حداکثر شعاع حرکتی اش 483 کیلومتر است و از بعضی قابلیت های دینامیکی پرواز فوق العاده و ایده های جالب در طراحی بهره می برد.

ابرخودرو پرنده عمودپرواز eVTOL

توسعه پیشرانه های عمودی

پیت بیتار ده ها سال است که روی پیشرانه های عمودی کار می نماید.

او برای توسعه طرح های جت پک برقی خود با مؤسسه دارپا (DARPA) قرارداد دارد و ورتی سایکل (Verticycle) او در چالش پرواز شخصی GoFly یکی از مدعیان بود و به تازگی یکی از نُه جایزه Future-Scaping Our Sky ناسا را برای فعالیت هایش در زمینه زیرساخت های زمینی و کنترل ترافیک هوایی برای عصر خودروهای پرنده عمودپرواز برقی (eVTOL) آینده دریافت نموده است.

به گزارش نیواطلس، هم اکنون پیت بیتار با طراح خودرو، کارلوس سالاف، همکاری می نماید تا شرکتی برای ساخت eVTOL راه اندازی کند.

شرکت کارلوس سالاف در طراحی خودرو مفهومی مزدا فورای ایفای نقش کرد و در سال های اخیر، خلاقیت های فراوانش را در ساخت خودروهای دست ساز سفارشی در رویدادهایی مانند پبل بیچ نشان داده است.

شرکت نو Urban eVTOL رندرهای اولین خودروهواپیمای خود را منتشر نموده است که در نگاه اول بسیار زیبا و مجذوب نماینده به نظر می رسد. طراحی کوپه لئو سه نفره است و از 16 عدد پنکه (فن) برقی برای بلند کردن عمودی و چند فن دیگر در عقب برای رانش افقی بهره می برد.

رندرها نشان دهنده پیکربندی رانش فعلی نیستند

بیتار ضمن رد کردن نهایی شدن رندرهای لئو، در این زمینه گفت:

تصاویری که در رندرهای لئو به چشم می خورد، برترین آثار هنری ما هستند؛ اما نشان دهنده پیکربندی رانش فعلی نیستند. لئو از 16 تراستر عمودی 10 کیلووات بهره می برد که هر کدام حدود 16 اینچ (40 سانتی متر) قطر و 120 پوند نیروی رانش دارند و بسیار عظیم تر از چیزی هستند که در تصاویر می بینید.

در هر کدام از گوشه های جلو، 3 عدد تراستر و در کناره های عقب، 5 عدد تراستر وجود خواهد داشت. مجموعه پیشران جلو از 6 جت 11 اینچی با پره های توربین به جای پره های معمولی استفاده می نماید.

در نمای بیرونی از طراحی دو بال جعبه ای استفاده شده است که در قسمت جلو و عقب خم می گردد و به گفته بیتار، می تواند هنگامی که با سرعت 100 گره (185 کیلومتر بر ساعت) حرکت می نماید، در پرواز افقی از لئو پشتیبانی کامل کند. روکش ها به احتمال زیاد مجاری بالابر عمودی را با سرعت می بندند تا درگ کاهش یابد. بال های کوچک ممکن است باعث شوند این خودرو پرنده با سرعت بیشتری پرواز کند؛ اما آن ها به مزیت عظیمی در روی زمین یاری می نمایند.

یک ابرخودروی پرنده کوچک

این وسیله نه تنها شبیه ابرخودرو در حال پرواز به نظر می رسد؛ بلکه آن قدر کوچک است که در فضای مورداحتیاج برای یک خودرو شخصی قرار می گیرد. چنین مزیتی بدان معنا است که مالکان خصوصی می توانند آن را به راحتی در گاراژ خود پارک نمایند و روی باندهای بسیار کوچک تر از آنچه طرح های تاکسی هوایی عظیم تر احتیاج دارند، آن فرود بیاورند. بیتار می گوید:

می توانیم هشت دستگاه لئو را در مکان مورداحتیاج برای یک دستگاه خودرو پرنده جابی (Joby) فرود بیاوریم.

اگر خودروهای پرنده عمودپرواز بین پروازهای خود به نشستن و شارژ احتیاج داشته باشند و هر بار چهار یا پنج eVTOL با بال عظیم روی باند فرود بنشینند، مکان های فرود موجود روی گاراژ به سرعت تمام می شوند و دیگر فضایی برای سایر خودروها نیست.

بیتار می گوید:

عظیم ترین خطر تاکسی های پرنده شهری (UAM) داشتن هزاران هواپیما در آسمان نیست. این کاری است که شما در نزدیکی زمین انجام می دهید. منظور من این است که چه اتفاقی می افتد وقتی بیست هواپیما در حال کوشش برای فرود روی یک خط عمودی هستند و شما فقط ده مکان برای فرود دارید؟ زمانی که این کار انجام گردد، فضای مخصوص فرود بسیار مهم خواهد بود. وقتی بازار خودروهای پرنده واقعا آغاز به کار کند، مقدار کوچک خودروهای پرنده به ضرورت تبدیل می گردد.

جزئیات باتری ابرخودرو عمودپرواز

لئو از سیستم باتری 66 کیلووات ساعتی استفاده می نماید که ازنظر فیزیکی به چند واحد تقسیم می گردد. بیتار می گوید:

ما دو عدد باتری در جلو و در قسمت های پایینی کناره های محفظه مسافر داریم. دو عدد باتری در زیر جایگاه عقب وجود دارد و به جای مانده بسته باتری در پشت است.

به همین علت، ما تراسترهای عمودی بیشتری را در عقب برای توازن و پخش شدن وزن بسته باتری قرار می دهیم. در پیکربندی تاکسی هوایی، بسته های جلویی عمدتا به اسم باتری ذخیره تلقی می شوند و بسته های باتری عقب به سادگی تعویض می شوند و برای حرکت سریع روی زمین هستند.

شعاع حرکتی وسیعی پرنده مفهومی

بیتار می گوید:

وزن نسبتا سبک لئو به علاوه کارایی فن های داخلی و سرعت درخورتوجه حرکت رو به جلو، به طرز شگفت انگیزی شعاع حرکتی وسیعی برای آن به ارمغان می آورد. انتظار داریم لئو بتواند حدود 75 دقیقه شامل حدود 5 دقیقه برای بلند شدن و فرودآمدن عمودی پرواز کند. با سرعت زیاد رو به جلو حدود 250 مایل بر ساعت، لئو تقریبا مسافت 300 مایل یا 450 کیلومتر را با هر بار شارژ می پیماید.

محاسبات لازم را روی آن انجام داده و رانشگرهای جلو و رانشگرهای عمودی را به صورت تجربی آزمایش نموده ایم؛ بنابراین، می دانیم چه اندازه شعاع حرکتی خواهد داشت. رانشگرهای عمودی حدود دو یا سه دقیقه هنگام برخاستن و فرود به چرخش در می آیند تا سرعت رو به جلو مورداحتیاج محاسبه گردد.

خلبان در بخش جلو کابین روی جایگاه معلق از سقف قرار می گیرد. چنین طرحی به مسافران فرصت می دهد از کف شفاف خودرو به منظره ها زیبای زیر پای خود نگاه نمایند و لذت ببرند و کف به گونه ای است که خلبان بتواند هنگام پایین آمدن دقیقاً محل فرود خود را ببیند.

استفاده از جایگاه ویژه و مزایای آن

بیتار می افزاید:

شما این طرح را در هلیکوپترهای قدیمی، یعنی کابین های عظیم حبابی مشاهده می کنید. آن ها می توانستند به پایین نگاه نمایند و هنگام نشستن روی زمین، انگار زمین به سمت آن ها بالا می آمد. جایگاه خلبان درواقع به صورت چرخان از سقف آویزان شده است؛ بنابراین، اگر راستا اتوماتیک را برای سفر معین نموده باشد، می تواند به عقب برگردد و با مسافران صحبت کند.

بیتار می گوید Urban eVTOL در حال ارائه راهکار جالبی برای فرود به نام Cats Paws با همکاری یکی از شرکت های عظیم فراورینماینده تایر است. این سیستم فرود بادشونده با هندسه متغیر خواهد بود که می تواند با مجموعه ای از کیسه های هوا مکانی مناسب برای فرود ایجاد و حتی سطح هواپیما را در شیب حفظ کند. وقتی این سیستم برای عموم آماده شد، سازنده در این باره بیشتر به علاقه مندان شرح می دهد.

وجود چتر نجات بالستیک در ابرخودرو

علاوه بر این، لئو از چتر نجات بالستیک برای ایمنی در آخرین مرحله پرواز و نشستن بهره می برد. بیتار بیان می نماید:

درباره سیستم موشک بالستیک در پایین هواپیما با BRS صحبت می کنیم؛ چیزی شبیه به آنچه جف بزوس برای کاهش سرعت کپسول خود درست قبل از برخورد با زمین استفاده می کرد. این مانند کیسه هوای عظیم کاملا پر از هوا است که می توانیم درکنار چتر نجات بالستیک و Cats Paws برای اطمینان از فرود آرام استفاده کنیم.

در زمینه ایمنی، امید بیتار این است که طراحی جمع وجور لئو امکان قابلیت های پرواز پویا را فراهم می نماید که می تواند دریچه های جداگانه ای برای اجزای رانش افقی و عمودی ایجاد کند.

شرکت Urban eVTOL در حال برنامه ریزی برای ساخت نمونه اولیه قاب یا فریم پروازی است که در سال 2022 آزمایش می گردد. این شرکت در پی سرمایه گذاری برای ساخت نمونه های بعدی است که در مقیاس کامل ساخته می شوند و بدنه فیبرکربنی دارند. پیش بینی می گردد بازه زمانی دریافت بودجه تا اولین پرواز حدود هشت ماه طول می کشد.

موارد استفاده از ابرخودرو پرنده عمودپرواز

بیتار می گوید:

در ابتدا، در پی بازارهایی خواهیم بود که حداقل به گواهینامه احتیاج دارند. احتمالا بعضی از بازارهای خارجی برای این کار مناسب هستند؛ اما احتمالا بعضی از نیروهای نظامی برای تخلیه پزشکی و مواردی از این قبیل بتوانند از خودرو پرنده لئو بهره ببرند. اگر ایالات متحده برنامه آموزشی برای این نوع هواپیماها ارائه دهد، بازار این کشور می تواند گزینه مناسبی برای حضور ابرخودرو پرنده لئو باشد. فکر می کنیم می توانیم لئو را با قیمت کمتر از 290 هزار دلار آمریکا و با تیراژ کمتر از 100 دستگاه در سال عرضه کنیم.

ابرخودرو پرنده یا هواپیمای عمودپرواز لئو از نظر کنترل بسیار ساده و نیمه خودران خواهد بود؛ بنابراین، پرواز با آن سخت نخواهد بود. باوجوداین از نظر گواهینامه، مطمئن نیستیم در چه طبقه ای قرار می گیرد. لئو را در ردیف هواپیماهای چند موتوره و بال ثابت می توان طبقه بندی کرد. افزون براین، آن را در ردیف مدل های روتوری و عمودپرواز قدرتمند می توان به حساب آورد. بنابراین، آموزش خلبانان برای پرواز با آن ها می تواند در شرایط کنونی علامت سؤال عظیمی باشد.

بیتار در خاتمه به این نکته اشاره می نماید:

احتمالا شرکت ها و سازمان های دولتی اولین مشتریان ما خواهند بود؛ اما در نهایت در پی دستیابی به گواهینامه نوع FAA هستیم تا بتوانیم آن را به هواپیمای کاملا دارای گواهینامه تبدیل کنیم… همه بخش ها و قطعات لئو برای نمونه سازی اولیه انتخاب شده اند و در پی ساخت تونل باد زیر شهری Urban eVTOL برای آزمایش دینامیک پرواز هستیم.

منبع: زومیت