چه معیارهایی در انتخاب ایده ها نقش بازی می نمایند؟ - وبلاگ کاتالوگ

به گزارش وبلاگ کاتالوگ، بهتر است که همیشه ایده های نو را براساس چند معیار (به لحاظ تجربی، حداقل پنج معیار) مورد ارزیابی قرار دهیم.

اگر یک ایده تنها به وسیله یک معیار مورد پذیرش قرار نگرفت؛ اما در ارزیابی با سایر معیارها امتیاز خوبی به دست آورد، این ایده همچنان دارای امتیاز نسبتا بالایی است و برای آنالیز در مرحله پیاده سازی باقی می ماند. در ادامه با خبرنگاران همراه باشید.

علاوه بر این، اگر واقعا مشتاق نوآوری سطح بالایی هستید، همیشه باید دیوانه وارترین، عجیب ترین و خلاقانه ترین ایده ها را مورد آنالیز بیشتری قرار دهید. این چنین ایده هایی ممکن است در آزمون ارزیابی معینی مورد پذیرش قرار نگیرند؛ زیرا بسیار نامعمول هستند. شاید مجبور باشید ارزیابی مخصوصی برای مشخص عملی ساختن این ایده ها ایجاد کنید. به صورت خلاصه، ایده ها به سختی متولد شده و تعداد بسیار کمی از آنها به منصه ظهور خواهند رسید، تبدیل به یک پروژه می شوند سپس به مرحله توسعه ایده می رسند.

پروژه های فناناپذیر

برخلاف یک ایده، یک پروژه نیازمند افرادی برای مدیریت آن است. یک پروژه نیازمند بودجه است و باید اهداف مشخصی داشته باشد. همان طور که یک پروژه توسعه پیدا می نماید، افرادی که در حال اجرای آن هستند، اغلب به آن دلبستگی احساسی پیدا می نمایند. علاوه بر این، آنها می دانند که شکست پروژه امکان دارد در برترین حالت معروفیت شان را خدشه دار و در بدترین حالت آینده آنها را در شرکت مشخص کند. شکست یک پروژه وسیع می تواند منجر به از دست دادن شغل افراد گردد و وجهه شرکت را خراب کند. در نتیجه، زمانی که یک ایده تبدیل به یک پروژه می گردد، فارغ از اینکه نتیجه چه اندازه بد است، افراد درگیر در آن خواستار نابودی آن نیستند. اگر مدیران پروژه های بزرگ، پروژه را به درستی پیش نبرند، پیامدهای بزرگ تری از شکست رقم می خورد. پول بیشتری هدر رفته است، افراد بیشتری تحت تاثیر قرار گرفته اند و خسارت بیشتری به معروفیت وارد شده است. بنابراین زمانی که یک پروژه شروع می گردد، نابود کردن آن از سوی افرادی که در حال اجرای آن هستند سخت تر خواهد شد.

این امر عواقبی نیز در پی دارد. همان طور که بودجه و منابع به وسیله یک ایده نو که تبدیل به یک پروژه بد شده است مورد استفاده قرار می گیرد، بودجه و منابع کمتری برای سایر ایده ها باقی خواهد ماند. در حقیقت این اتفاق برای بسیاری از کسب وکارهای الکترونیکی در دوره رونق دهه 1990 روی داد. بسیاری از این کسب وکارها دارای ایده های خلاق و خوب بودند؛ اما این ایده ها در مرحله پیاده سازی باخت. متاسفانه، نه تنها ایده ها به سرعت نابود شدند، بلکه مدیران در پی سرمایه مخاطره آمیز بیشتری رفتند و شکست خود را غیرعادی تر ساختند. Boo.com خرده فروش مد آنلاینی که در سال 2000 ورشکسته شد، بیش از 80 میلیون یورو برای توسعه یک ایده نوآورانه خرج کرد و وب سایت cutting-edge را که شامل همکاران مجازی برای نمایش پوشاک می شد، راه اندازی کرد. متاسفانه این ابزار بخش زیادی از پهنای باند را در زمانی که مشتری در حال اتصال به اینترنت به وسیله مودم های dial-up بود مورد استفاده قرار می داد. بدتر اینکه، قابلیت استفاده از وب سایت نیز بسیار بد بود. همان طور که Boo.com با شکست روبرو شد ، مدیران ابزارهای نوآورانه را رها نکرده و رهیافت های جایگزین را مورد آزمون قرار دادند. آنها پول بیشتری صرف ابزارها و بازاریابی کردند. در انتها، شرکت بو در حالی که فروش چندانی نداشت به صفحات تاریخ پیوست.